Zapraszamy do udziału w wydarzeniach festiwalowych, które będą okazją do odpoczynku w pięknym i ciekawym miejscu. Zapewnimy kontakt z archeologią i sztuką, ale przede wszystkim będzie to spotkanie z interesującymi ludźmi, którzy z wiedzą i pasją opowiedzą o różnych wątkach związanych z tkactwem i tkaniną.
Doktor nauk społecznych, absolwentka psychologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od czterech lat związana z rekonstrukcją historyczną antycznego Rzymu jako członek grupy Legio XXI Rapax oraz Stowarzyszenia na Rzecz Popularyzacji Kultury Antycznej „Hellas et Roma”. W ramach tych grup zgłębia rozmaite aspekty Rzymu w I w. n.e. – zwłaszcza kwestie dotyczące roli i wpływu kobiet w antycznym społeczeństwie oraz ich życia codziennego (ubiór, biżuteria, kosmetyka). W swoich dociekaniach naukowych integruje perspektywę historyczną i psychospołeczną.
Historyczka oraz absolwentka studiów na kierunku Contemporary Textiles na Shetland College. Rzemiosłem tkackim zajmuje się od 2011 r. Popularyzuje wiedzę o tradycyjnych technikach włókienniczych, prowadząc prezentacje i warsztaty w instytucjach kultury. W 2016 r. brała udział w projekcie badawczym History and Heritage of Shetland Tweed dokumentującym historię wytwarzania tweedu na Wyspach Szetlandzkich. W 2017 r. otworzyła w Poznaniu autorską pracownię tkacką Cottongrass. Jej prace pokazywano na wystawach grupowych w Polsce, Wielkiej Brytanii, Japonii, Czechach oraz na Węgrzech. Od 2018 r. uczy tkania studentów School Of Form Uniwersytetu SWPS.
Archeolog, absolwentka Instytutu Archeologii w Warszawie, od 1982 r. związana z Muzeum Archeologicznym w Biskupinie. Specjalizuje się w tkactwie i farbiarstwie pradziejowym, pracuje na rekonstrukcjach narzędzi przędzalniczych i tkackich, takich jak: bardko, krosno tabliczkowe, pionowy warsztat tkacki jedno- i dwuwałowy, oraz rekonstrukcjach narzędzi z innych technik, np. igła i sprang. Od 1985 r. uczestniczy w pokazach i warsztatach dawnych technik tkackich w Polsce i Europie, m.in. w Biskupinie, Warszawie, Krakowie, Krzemionkach, Suwałkach, Pruszkowie, Białej Podlaskiej, Poznaniu, Opalenicy, Sandomierzu, Berlinie, Dijon, Hochdorfie, Eindhoven.
Historyk starożytności, badacz schyłku republiki rzymskiej, entuzjasta rekonstrukcji historycznych i odtwórstwa historycznego. Jego pasją jest historia sportu – od lat próbuje poznawać olimpizm antyczny, ale nie stroni też od tego współczesnego. Dyrektor Instytutu Historii UMCS w Lublinie, członek Stowarzyszenia Historyków Starożytności i Polskiej Akademii Olimpijskiej.
Psycholog, plastyk, instruktor terapii zajęciowej z wieloletnią praktyką w pracy z osobami z różnymi rodzajami niepełnosprawności, w szczególności z niepełnosprawnością intelektualną. W swej pracy stosuje autorskie techniki terapeutyczne oparte o rękodzieło artystyczne.
Zajmuje się historycznymi tekstyliami, a szczególnie wełną we wszystkich jej formach, poczynając od zbierania i przekazywania wiedzy o dawnych rasach owiec i ich hodowli, przez pozyskiwanie wełny i jej wstępną obróbkę, po zgrzeblenie i czesanie. Przędzie na wrzecionie i kołowrotku, a także filcuje wełnę. W kręgu jej zainteresowań jest też barwienie wełny historycznymi metodami, przy użyciu naturalnych barwników. Tka krajki na bardku i tabliczkach, wykonuje rozmaite elementy ubioru historycznego ściegami igłowymi (naalbinding), a także sznureczki lucetowe.
Fot. Godai
Antropolog, archeolog, kustosz dyplomowany, kierownik Pracowni Antropologicznej w Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie, popularyzator nauki. Autor ponad stu prac naukowych i popularnonaukowych, w tym pierwszej monografii nadwiślańskiego Urzecza – podwarszawskiego mikroregionu etnograficznego.
Absolwent historii UMCS w Lublinie, prezes Stowarzyszenia "Hellas et Roma", założyciel Fabrica Cacti. Od 2005 r. związany z rekonstrukcją historyczną zorientowaną na szeroko rozumiany antyk. W zakresie jego zainteresowań znajdują się aspekty związane z odtwarzaniem dawnych technik rzemieślniczych: skórnictwa, metaloplastyki, obróbki drewna i gliny. Nie są mu obce emocje towarzyszące walkom gladiatorów na arenie oraz znój życia rzymskiego legionisty w ramach służby w Legionie XXI Rapax.
.jpg)
Historyczka sztuki i dziennikarka. Laureatka Nagrody Literackiej m.st. Warszawy (2011), dwóch Nagród KLIO (2016 i 2015), dwóch Nagród im. Witolda Hulewicza (2019 i 2013) oraz dwóch dyplomów honorowych Towarzystwa Przyjaciół Warszawy za najlepsze publikacje roku w dziedzinie varsavianów (2009–2010 i 2010–2011). Od 2005 r. mieszka we wsi Dziecinne na Podlasiu, gdzie prowadzi Fundację OKOLICA.
Fot. Anna Maria Bielecka
Archeolog, historyk, muzealnik, rekonstruktor. Od 25 lat zajmuje się popularyzacją historii i archeologii, prowadząc zajęcia edukacyjne w instytucjach kultury, pokazy dawnych rzemiosł oraz publikując artykuły. Autorka Przy słowiańskim stole oraz Viking and Slavic cousine. Od wielu lat rekonstruuje modę z czasów średniowiecza. Jest kostiumografem na planach filmów historycznych i fabularyzowanych dokumentów, wykonuje rekonstrukcje strojów na wystawy i do celów edukacyjnych. Prowadzi pracownię oraz wypożyczalnię strojów dawnych i kostiumów. Jest właścicielką firmy Archeoconcept.
Opowiadaczka, badaczka historii kultury, lituanistka. Współautorka i wykonawczyni wielu widowisk narracyjnych, takich jak inspirowany balladami Adama Mickiewicza Kurhanek Maryli, Sól ziemi. Obywatele 1918 na motywach powieści Józefa Wittlina czy Nieporadne ciało, opowieść duszy na motywach Narcyza i Złotoustego Hermana Hessego.
Skrzypaczka, wokalistka i tancerka. Absolwentka Akademii Muzycznej we Lwowie. Gra na wielu instrumentach: skrzypcach, szwedzkiej moraharpie, fideli płockiej, vioari cu goarna. Współzałożycielka zespołów: Burdon, Tatosh Banda i Duo Duo. Studiowała muzykę tradycyjną Szwecji w ramach stypendium Svenska Institutet oraz brała udział w ekspedycjach folklorystycznych w regionie radomskim w Polsce, w trakcie stypendium Gaude Polonia 2012. Laureatka nagrody Grand Prix Festiwalu Folkowego Polskiego Radia „Nowa Tradycja” 2012 z zespołem Poszukiwacze Zaginionego Rulonu.
Fot. Joanna Barchetto
Z wykształcenia jest antropologiem kultury, z natury – nomadą, muzykantką i opowiadaczką historii. O 1998 r. zajmuje się muzyką średniowieczną i tradycyjną. Uczyła się od najlepszych śpiewaków – tych kształconych i tych ludowych. Zbiera i śpiewa pieśni, ballady oraz piosenki średniowieczne i tradycyjne, pisze własną muzykę i teksty. Tropi tradycje społecznego świętowania, prowadzi warsztaty tańców i pieśni tradycyjnych oraz śpiewu naturalnym głosem dla dzieci i dorosłych. Od 2008 r. uczy się sztuki opowiadania i opowiada dzieciom oraz dorosłym bajki, baśnie i historie prawdziwe oraz zmyślone. Występowała m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Opowiadania w Warszawie oraz w ramach Spotkań Opowiadaczy „Słowodaję” w Lublinie.
Adiunkt w Zakładzie Badań Diachronicznych Instytutu Kultury Europejskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Z wykształcenia historyczka i archeolożka, w swoich badaniach stara się łączyć metody tych dyscyplin. Interesuje się tkactwem okresu rzymskiego w Europie, najbardziej zaś jego cichą, ale znaczącą obecnością w ówczesnej kulturze. W wolnych chwilach bada recepcję antyku współcześnie. Obecnie pochyla się nad romanizacją prowincji naddunajskich.
Trio Sutari to siła trzech kobiecych głosów i bogatej wyobraźni muzycznej. Basia Songin, Kasia Kapela i Zosia Zembrzuska kontynuują tradycje polskich pieśniarek ludowych. Eksperymentują z różnymi technikami wokalnymi, wielogłosem i tradycyjnymi polskimi rytmami. Tworzą własne instrumenty oraz badają potencjał muzyczny przedmiotów codziennego użytku. Aranżują tradycyjne polskie pieśni, a także komponują własne utwory oparte na różnych kobiecych tradycjach muzycznych.
Czarli (Małgorzata) Bajka – artystka, graficzka z wykształcenia, streetartowiec z przekonania. Melomanka i wędrowniczka. Często angażuje się w projekty, w których ważne jest działanie ze społecznością lokalną, na bazie historii danego miejsca, jego wielokulturowej tradycji oraz baśni i legend. Jest pozytywną duszą, która nie lęka się eksperymentu i swobodnej ekspresji twórczej. Otwarta na świat i ludzi.
Animatorka kultury, opowiadaczka, rękodzielniczka, inicjatorka i koordynatorka projektów edukacyjnych oraz artystycznych. Od 2015 r. współtworzy artystyczną grupę Opowieści z Walizki. Występuje na festiwalach, w muzeach, domach kultury, bibliotekach, świetlicach i więzieniach. Pracuje w Dziale Edukacji Mazowieckiego Instytutu Kultury, gdzie w ramach Mazowieckiego Obserwatorium Kultury przygląda się procesom kulturowym w woj. mazowieckim. Studiuje podyplomowo Pedagogikę Teatru w IKP UW. W działaniach warsztatowych szuka nieoczywistych środków edukacyjnych i oryginalnych koncepcji współpracy, z powodzeniem łącząc doświadczenie muzealne ze sztukami plastycznymi oraz żywą narracją.
Książnica Pruszkowska im. Henryka Sienkiewicza – instytucja kultury miasta Pruszkowa, a zarazem biblioteka powiatowa powiatu pruszkowskiego. Działa od 1903 r., a jej filie są niemal w każdej dzielnicy miasta. Czytelnicy mogą w niej korzystać z bogatego księgozbioru liczącego ponad 174 000 woluminów. Książnica promuje czytelnictwo na wiele sposobów – odwiedza szkoły, przedszkola, a nawet żłobki, organizuje spotkania autorskie, wydarzenia kulturalne i koncerty. Wydaje unikatowe publikacje o historii i teraźniejszości Pruszkowa, tworzy przestrzeń do kultywowania pamięci o mieście i ludziach z nim związanych, m.in. w niedawno otwartej Czytelni Pruskovianów oraz Izbie Pamięci ks. Romana Indrzejczyka w Filii nr 3.
Stowarzyszenie powstałe w 2004 r. Jego celem jest zdobywanie i propagowanie wiedzy o kulturze celtyckiej oraz jej wpływie na inne grupy etniczne na przestrzeni dziejów. Swoje zainteresowania prezentujemy podczas wielu imprez o charakterze historycznym, a także w szkołach czy też podczas lekcji muzealnych. Próbujemy odtworzyć jak najwięcej elementów z celtyckiego życia codziennego. Zajmujemy się m.in.: tkactwem, kaletnictwem, brązownictwem, kowalstwem, obróbką kości, mincerstwem, powroźnictwem, solowarstwem, dziegciarstwem, filcownictwem, kuchnią, a także grami i zabawami antycznymi. Pochodzimy z różnych stron Polski, są wśród nas ludzie w różnym wieku i z rozmaitym wykształceniem. Łączą nas przyjaźń, pasja i zamiłowanie do kultury celtyckiej.
Fot. Małgorzata Matuszewska
Pielęgnuje i przekazuje wiedzę z zakresu ginących zawodów oraz dawnego rzemiosła. Zajmuje się roślinami włóknistymi – od zasiewu, pielęgnacji i obróbki historycznymi narzędziami (międlica, cierlica, czesalnica), przez ich przędzenie i tkanie, aż po szycie. Grępluje i przędzie również runo owcze. Pracownia posiada certyfikat Produkt Warmia Mazury i jest członkiem Ogólnopolskiej Sieci Zagród Edukacyjnych, a w 2018 r. otrzymała tytuł Najlepszej Zagrody Edukacyjnej Województwa Warmińsko-Mazurskiego.
Fot. Szymon Nowak
Warsztat Powroźniczy z Wieliczki – od 2005 r. kultywuje miejscowe tradycje tego rzemiosła oraz propaguje je poprzez pokazy na festynach, festiwalach i innych imprezach plenerowych o charakterze archeologicznym i historycznym.
Warsztatem kieruje Marek Skubisz – mistrz, muzealnik, historyk sztuki, który nauczył się zawodu powroźnika. Z pasją prowadzi badania etnograficzne i historyczne (szczególnie dotyczące Wieliczki i Bochni), kolekcjonuje maszyny i narzędzia powroźnicze oraz grafiki związane z tą tematyką. Do grupy należy obecnie siedem osób – członkowie jego najbliższej rodziny i przyjaciele.
Podczas pokazów i warsztatów Warsztat Powroźniczy zapoznaje odbiorców z technikami skręcania sznurków – od najstarszych (bez narzędzi oraz z pomocą tzw. kulek) po bardziej złożone (z użyciem maszyny powroźniczej). Prezentowane są materiały (włókna konopne i lniane, różne rodzaje nici i sznurków), wyroby (liny, postronki, powrozy, bicze, stryczki, sieci), urządzenia (do przędzenia nici, skręcania ich w sznurki lub powrozy, kulki, ręczne kołowrotki powroźnicze, wózki powroźnicze) oraz narzędzia powroźnicze (m.in. luzarki, lerki, hengierki).
Archeologiczne Warsztaty to zajęcia oparte na autorskim programie będącym wynikiem naszych wieloletnich doświadczeń na polu popularyzacji nauki. Podczas zajęć stosujemy własną metodę pracy zwaną Dotykaniem Przeszłości. Dzięki bezpośredniemu kontaktowi uczestników z najwyższej jakości materiałami i rekonstrukcjami zabytków archeologicznych oraz odtwarzaniem pradawnych rzemiosł jesteśmy w stanie zafascynować archeologią niemal każdego! Naszą specjalnością są warsztaty edukacyjne dla przedszkolaków i młodszych klas szkolnych. Do tej pory zrealizowaliśmy niemal 1000 warsztatów, w których udział wzięło ponad 21 000 dzieci i młodzieży z ponad 300 placówek z całej Polski. Uczestniczyliśmy też w licznych piknikach, festynach czy festiwalach nauki.
Nasi edukatorzy to zawodowi archeolodzy i doktoranci archeologii z wieloletnim doświadczeniem na polu edukacji historycznej oraz popularyzacji nauki, którzy naprawdę lubią pracę z dziećmi. Z całych sił pragniemy pokazać najmłodszym i trochę starszym, że odkrywanie przeszłości to niekończąca się przygoda!
Muzeum Dulag 121 powstało w 2010 r. na terenie dawnego obozu przejściowego Durchgangslager 121, utworzonego w Pruszkowie 6 sierpnia 1944 r. dla ludności cywilnej powstańczej Warszawy. Jego misją jest pielęgnowanie pamięci i popularyzowanie wiedzy o losach wypędzonych podczas Powstania Warszawskiego i po jego zakończeniu warszawiaków oraz o ofiarności i poświęceniu mieszkańców Pruszkowa i sąsiednich miejscowości, którzy udzielali im pomocy, a także dokumentowanie i popularyzacja historii Pruszkowa i okolic.
Muzeum Dulag 121 Samorządowa Instytucja Kultury
Pruszków, ul. 3 Maja 8 A, tel. 22 758 86 66, dulag@dulag121.pl
Joanna Prosińska-Giersz, urodzona w1945 roku w Milanówku, ukończyła Filologię Słowiańska na Uniwersytetcie Warszawskicm ze specjalizacją w serbochorwatystyce. Wydawczyni książek i czasopism, tłumaczka literatury, autorka książek "Zrozumieć Polaków", "Hrabianka Anna z Żabna", współautorka wraz z Jerzym Armatą biografii "Witold Giersz malarz ekranu". Wkrótce ukaże się jej kolejna publikacja "Na rodzinnym jedwabnym szlaku. Historia Henryka i Stanisławy Witaczek z Milanówka".
Fot. Sławek
Aktorka filmowa i teatralna. Debiutowała w 1965 roku na deskach krakowskiego Teatru Rozmaitości. Następnie była aktorką teatrów: im. J. Słowackiego i Starego w Krakowie oraz Studio w Warszawie. Od 1997 występowała w stołecznym Teatrze Narodowym, a od 2006 – w Teatrze Ateneum. W filmie zadebiutowała w roku 1971 w Seksolatkach i w telewizyjnej Gonitwie Z. Hübnera. Współpracowała z takimi reżyserami i reżyserkami, jak: Jerzy Kawalerowicz, Andrzej Wajda, Tadeusz Konwicki, Krzysztof Kieślowski, Kazimierz Kutz, Wojciech Marczewski, Jerzy Jarocki, Jerzy Grzegorzewski, Barbara Sass czy Magdalena i Piotr Łazarkiewiczowie. Ma na swoim koncie liczne nagrody i odznaczenia, m.in.: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Złote Lwy Gdańskie za najlepszą rolę kobiecą w filmie Odjazd, czy Złoty Splendor – Nagroda Teatru Polskiego Radia.
Fot. Cezary Piwowarski
Językoznawca, specjalista w zakresie języka mediów, polityki i reklamy, wykładowca uniwersytecki, autor wielu popularnych publikacji, prowadzący programy radiowe i telewizyjne. Jest także członkiem Rady Języka polskiego od 1996 roku, czyli od początku jej istnienia (od 2007 jako wiceprzewodniczący), Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Komitetu Językoznawstwa PAN, Rady Etyki i Ładu Informacyjnego przy Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie oraz Collegium Invisibile. Układa i prowadzi ogólnopolskie i regionalne dyktanda, a jego hobby to zbieranie wydań Pana Tadeusza oraz podręczników dobrego zachowania i mówienia.
Muzeum Starożytnego Hutnictwa Mazowieckiego im. Stefana Woydy w Pruszkowie
Pl. Jana Pawła II 2
05-800 Pruszków
tel. 22 758 72 66