W archeologiczną podróż zabiorą Państwa interesujący goście, którzy z wiedzą i pasją opowiedzą o glinie, garncarstwie i naczyniach ceramicznych.
Studia magisterskie odbyła w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, doktorskie w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk. Z Pruszkowem związana od 2012 r. – najpierw jako pracowniczka Muzeum Dulag 121, potem – animatorka projektów kulturalnych, przewodniczka miejska, mieszkanka. Autorka książki „Opowiem Ci, jak było… Obraz dziejów Pruszkowa w XX wieku w relacjach mieszkańców”.
Architekt z pasją ceramiczną. Tworzy ceramikę użytkową i dekoracyjną a także rzeźbę ceramiczną. Projektuje wnętrza i maluje. Kształtuje z gliny rzeczy zadziwiające i piękne, z okruchami dobrych myśli.
Uczestniczka wystaw w kraju i zagranicą.
W 2011r. otrzymała I nagrodę II-go Konkursu Ceramicznego „Sonata Ceramiczna”.
W 2013r. wraz z uczniami gimnazjum stworzyła wielkowymiarową, ceramiczną płaskorzeźbę – makietę Podkowy Leśnej (180x150cm), stojącą obecnie w Parku Miejskim.
Od ponad 15 lat prowadzi zajęcia z dziećmi i z dorosłymi.
Jest wykładowcą w Publicznym Ognisku Plastycznym im J. Skotnickiego w Grodzisku Mazowieckim.
Od 7 lat dostarcza rekonstruktorom piękną ceramikę z okresu wczesnego średniowiecza. Jej naczynia charakteryzują się dużą dbałością o szczegóły oraz wykonanie zgodne z dawnymi technikami. Specjalizuje się w miniaturach. Często podróżuje po całej Europie, zaglądając do muzeów archeologicznych w poszukiwaniu inspiracji. Oprócz ceramiki naczyniowej wytwarza też alembiki, naczynia do dziegciu, grzechotki czy przęśliki. W swojej pracowni posiada 4 piece, w tym piec opalany drewnem. Nie stroni też od wypału ceramiki w zwykłym ognisku. Posiada certyfikat ministerialny "Ceramika w edukacji artystycznej i terapii"
Opowiadaczka, badaczka, animatorka kultury. Od 2015 r. współtworzy Opowieści z Walizki – kolektyw artystyczny tworzący spektakle narracyjne oraz projekty interdyscyplinarne wokół sztuki opowiadania. Występowała m.in. na Jarmarku Jagiellońskim (Lublin; 2017,2021), Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Opowiadania (Warszawa; 2015,2016,2021), Festiwalu Literacki Sopot (Sopot; 2016), Spotkaniach Teatralnych InNowica (Nowica 2015,2016), Festiwalu Góry Literatury (2022), Festiwalu Literatury dla Dzieci i Młodzieży TROPY (2022). Wspólnie z Joanną Sarnecką wyreżyserowała spektakl narracyjny Niewidzialne Miasta 2.0, w której do współtworzenia opowieści została wykorzystana technologia AI. Swoją działalność artystyczną realizuje w niewielkich miejscowościach wiejskich i wiejsko-miejskich.
Pracuje w Mazowieckim Instytucie Kultury, gdzie prowadzi badania w ramach Mazowieckiego Obserwatorium Kultury oraz koordynuje projekty edukacyjne i artystyczne m.in. Mazowiecką Szkołę Opowiadaczy oraz, we współpracy z najstarszą grupą opowiadaczą Stowarzyszenie Grupa Studnia O., Miedzynarodowy Festiwal Sztuki Opowiadania.
Autorka i współautorka raportów badawczych m.in.: Tu zaczynają się schody (2021), Instytucje kultury z woj. mazowieckiego w okresie pandemii (2021), Twórcze przepływy. Sektor kreatywny a podmioty kultury. Formy i metody współpracy (2020). W 2020 r. nagrała z przyjaciółmi płytę Wyliczanki Wydzieranki z tradycyjnymi wyliczankami dziecięcymi we współczesnych alternatywnych aranżacjach.
Od 2014 r. prowadzi warsztaty Przez dziurkę od klucza, podczas których zanurza się w opowieści etnograficzne i historyczne.
Absolwentka Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Autorka rzeźb, instalacji, prac multimedialnych, fotografii, obrazów i grafik. W swoich pracach porusza kwestie materialności obiektów rzeźbiarskich, relacji dzieła z twórcą i otoczeniem – w tym ze środowiskiem naturalnym.
Od najmłodszych lat pobierała nauki rysunku i ceramiki w rodzinnej pracowni. Absolwentka Wydziału Rzeźby ASP w Warszawie. Dyplom obroniła w pracowni prof. ASP dra Pawła Mysery, z aneksem z ceramiki w pracowni prof. Stanisława Bracha. Ukończyła także Międzywydziałowe Studia Ochrony Środowiska na Uniwersytecie Warszawskim oraz Studio Grafiki w Warszawskiej Szkole Reklamy. Jej ulubioną dziedziną jest ceramika, której tajniki wyniosła z rodzinnej pracowni, gdzie jest już trzecim pokoleniem ceramików. Jest członkiem ZPAP, ZPAP Polska Sztuka użytkowa oraz Stowarzyszenia Keramos. Jej prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku. Brała udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą.
Z zawodu i zamiłowania historyk i konserwator dzieł sztuki, z pasji propagator kultury i sztuki japońskiej, szczególnie laki i ceramiki. Uwielbia rzeczy wykonane ręcznie, w których zaklęta jest dusza artysty-rzemieślnika.
Językoznawczyni, muzykantka i animatorka kultury. Pomysłodawczyni i współtwórczyni programu edukacji regionalnej „Alfabet Tradycji” oraz teatru „Mozaika”. Stypendystka Ministra Kultury Dziedzictwa Narodowego i Sportu 2021. Realizuje interaktywne spektakle i koncerty dla dzieci oraz warsztaty dla dorosłych. Współtworzy kapelę Przodki, w której gra na polskich bębnach tradycyjnych.
Antropolożka kultury, muzykantka, opowiadaczka historii, słuchaczka świata, mama. Od ponad dwudziestu lat zajmuje się kulturą i muzyką tradycyjną, w tym kulturą polskich Romów. Pisze własną, autorską muzykę i teksty. Komponuje muzykę do spektakli teatralnych. Opowiada, gra i śpiewa na festiwalach, w wiejskich stodołach, w pociągach i w więzieniach.
Dr nauk humanistycznych w dziedzinie archeologii, absolwentka archeologii i historii na UMK w Toruniu oraz studiów podyplomowych w zakresie muzealnictwa, zarządzania kulturą i marketingu kultury. Wielokrotna stypendystka grantów naukowych w kraju i zagranicą. Specjalista archeologii publicznej ze szczególnym uwzględnieniem edukacji dzieci i młodzieży z zakresu archeologii. Koordynatorka licznych projektów popularyzujących przeszłość tj.: „Od Neandertalczyka do Internauty…”, „AgriCultura Pierwszych Rolników…” (nominacja do nagrody Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej), „Przeszłość ma przyszłość. 30 lat z archeologią w Górach Wysokich” itd.
Aktualnie adiunkt na UMCS w Lublinie oraz Dyrektor Sandomierskiego Centrum Kultury.
Absolwentka Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego, doktor nauk humanistycznych w zakresie archeologii. Adiunkt w Zakładzie Epoki Brązu i Wczesnej Epoki Żelaza Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Uczestniczka wielu projektów na uczelniach polskich i zagranicznych.
Zajmuje się studiami nad ceramiką archeologiczną, wykorzystując badania archeometryczne. Prowadzi eksperymenty zmierzające do odtworzenia dawnych technologii ceramicznych. Szczególne zainteresowanie kieruje w stronę ceramiki malowanej oraz czarnej wczesnej epoki żelaza, jako fenomenu europejskiego garncarstwa.
Absolwentka Wydziału Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Rysuje od zawsze a w 2000 roku z zmiłowania do historii zajęła się także rekonstrukcją historyczną. Dzięki tej pasji nauczyła się szyć, prząść na wrzecionie, gotować w glinianych garnkach i w końcu także lepić garnki. Za namową Magdaleny Kopiczko wykorzystuje swoje umiejętności do malowania replik starożytnej ceramiki i ciągle rozwija swój warsztat.
Poza pracą i rekonstrukcją – człowiek z wiecznie zajętymi rękami, niepoprawna optymistka, miłośniczka dobrej kuchni i Gwiezdnych Wojen.
Absolwent Wydziału Historii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, założyciel Drużyny Słowian i Wikingów "Sława". Uczestnik polskich i zagranicznych imprez historycznych. Długoletni pracownik domu kultury jako instruktor pracowni ceramiczno-garncarskiej. Organizator pokazów i warsztatów rzemieślniczych dla muzeów, placówek oświatowych i kulturalnych. W latach 2018-2019 pracownik Viking Valley w Gudvangen (Norwegia) gdzie prowadził warsztat garncarski i przygotowywał ekspozycję ceramiki wczesnośredniowiecznej.
W firmie "Geniusz" Kreatywna Edukacja zajmuje się popularyzowaniem historii i kultury ludowej wśród najmłodszych; w piotrkowskiej filii Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach jest wykładowcą i opiekunem warsztatu zawodów historycznych.
Absolwent archeologii Wydziału Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz grafiki cyfrowej WIT Wyższa Szkoła Informatyki Stosowanej i Zarządzania, student Organizacji produkcji filmowej i telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi. W latach 2010-2021 pracownik Instytutu Archeologii i Etnologii PAN, od 2015 roku zaangażowany w projekty związane z digitalizacją i wizualizacją dziedzictwa archeologicznego. W roku 2019 laureat stypendium artystycznego m.st. Warszawy, związanego z wykonaniem animacji cyfrowej na temat grodu Bródno Stare. Obecnie zaangażowany w projekty związane z muzealnictwem, grafiką 3D i produkcją filmową.
Absolwentka Instytutu Archeologii UMCS w Lublinie. Ukończyła też studia podyplomowe w zakresie muzealnictwa i ochrony zabytków. Pracowała m.in. w Muzeum Okręgowym w Sandomierzu w Dziale Archeologicznym oraz w Instytucji Kultury Zamek Krzyżtopór w Ujeździe jako przewodnik po ruinach największej na ziemiach polskich rezydencji magnackiej. Od czasów studiów zajmuje się odtwórstwem historycznym dotyczącym epoki neolitu oraz promocją i popularyzacją archeologii. Od kilku lat prowadzi Pracownię Archeologiczną „Trzy Epoki Monika Bajka”, realizuje badania archeologiczne wykopaliskowe, powierzchniowe, nadzory archeologiczne, a także bierze udział w pokazach, festynach, warsztatach czy lekcjach, których celem jest przybliżenie najdawniejszej historii ziem polskich oraz tajników pracy archeologa.
Muzeum Dulag 121 powstało w 2010 r. na terenie dawnego obozu przejściowego Durchgangslager 121, utworzonego w Pruszkowie 6 sierpnia 1944 r. dla cywilnej ludności powstańczej Warszawy. Jego misją jest pielęgnowanie pamięci i popularyzowanie wiedzy o losach wypędzonych warszawiaków oraz o ofiarności i poświęceniu mieszkańców Pruszkowa i sąsiednich miejscowości, którzy udzielali im pomocy. Muzeum Dulag 121 Samorządowa Instytucja Kultury
Pruszków, ul. 3 Maja 8 A, tel. 22 758 86 66, dulag@dulag121.pl
Ceramik od 17 lat. Równie długo związana z rekonstrukcją historyczną.
Uczyła się toczyć na kole garncarskim u garncarzy etnograficznych polskich, litewskich i białoruskich. Wypala ceramikę każdą dostępną metodą, a jej ulubioną techniką jest wypał redukcyjny, który stosuje w wielu rodzajach pieców. Ma opracowaną recepturę na pomarańczową sigillatę, którą teraz wykorzystuje do własnych projektów.
Każdego roku uczestniczy w najważniejszych wydarzeniach rekonstrukcyjnych w Polsce i zagranicą. Prowadzi pokazy historycznego rzemiosła, w tym wypały ceramiki historycznymi metodami: w jamie, na ziemi, w historycznych i etnograficznych piecach opalanych drewnem.
Prócz pokazów plenerowych działa na platformach wirtualnych. W 2020 roku została nagrodzona przez Prezydenta Miasta Poznania w konkursie „Kultura na Wynos” za cykl filmów publikowanych na YouTube, na jej autorskim kanale „makopiczko”.
Jej najnowszy projekt to nowo otwarta pracownia ceramiczna w Poznaniu: „Biała Wierzba”, gdzie prowadzi kursy toczenia na kole garncarskim.
Motto: Mente et malleo
Projekt „Żelazny Most” powstał z myślą o uczniach objętych nauczaniem historii w Liceum Ogólnokształcącym im. ks. kard. Stefana Wyszyńskiego w Staszowie ( województwo świętokrzyskie) oraz Podkowiańskim Liceum Ogólnokształcącym nNr 60 w Podkowie Leśnej, z włączeniem młodzieży zainteresowanej z innych szkół powiatu i gminy. Pomysł jest innowacją edukacyjną, jednym z niewielu projektów międzywojewódzkich w Polsce.
W 2014 roku r. podpisano uroczyście umowę partnerską pomiędzy lLiceami (którą przedłużono w 2018 r.). Od początku trwania projektu opiekę merytoryczną w województwie mazowieckim objęło Muzeum Starożytnego Hutnictwa im. Stefana Woydy w Pruszkowie. Projekt opiera się na spotkaniach uczniów z pracownikami muzeum i z rekonstruktorami w formule zajęć teoretyczno-praktycznych, które mają na celu zapoznanie ze specyfiką warsztatu pracy archeologa, w połączeniu z poznawaniem dziejów tzw. żywej historii dwóch największych w starożytności, ośrodków hutnictwa żelaza, działających poza granicami Imperium Rzymskiego, położonych w rejonie dzisiejszej Nowej Słupi i Pruszkowa. Kluczowym elementem realizacji założeń merytorycznych jest wyjazd młodzieży na festiwal naukowy „ Żelazne Korzenie” do Starachowic oraz udział w naukowych działaniach Muzeum Starożytnego Hutnictwa w Pruszkowie. Nabytą wiedzę i umiejętności uczniowie spożytkują, budując makietę pieca dymarskiego.
Dyrektor artystyczny projektu upamiętniania pruszkowskiej ceramiki, realizowanego we współpracy przez Muzeum Starożytnego Hutnictwa Mazowieckiego w Pruszkowie i Fundację Pokolenia Pokoleniom. Członek zarządu i współzałożycielka Fundacji. Członek Deutcher Verband der Pressejournalisten (DVPJ), International Federation of Journalists (FIJ) z siedzibą w Brukseli, Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (STP), Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich. Jest dyrektorem artystycznym projektu Fundacji Pokolenia Pokoleniom p.n. „Ceramika z Pruszkowa” oraz „Galeria Pokolenia Pokoleniom” – nomadycznej galerii sztuki, w ramach którego pełni rolę kuratora i organizatora wielu wystaw malarstwa i rzeźby w Polsce oraz w innych krajach EU.
Pruszkowska organizacja non profit o statusie pożytku publicznego, powstała w 2001 roku. Realizuje projekty o charakterze edukacyjnym, promuje kulturę i sztukę oraz dziedzictwo kulturowe. We współpracy z różnymi partnerami polskimi i zagranicznymi prowadzi projekty edukacji dorosłych „Erasmus+”, program stypendialny p.n. „Korczakowskie Pokolenia”, organizuje wystawy sztuki, koncerty, spotkania z artystami, kampanie edukacyjne.
Dla upamiętnienia lokalnego dziedzictwa Fundacja realizuje projekt „Ceramika z Pruszkowa”, którego celem jest upamiętnienie kulturowego dorobku przemysłu ceramicznego miasta: historii i wzornictwa fabryki.
Muzeum Starożytnego Hutnictwa Mazowieckiego im. Stefana Woydy w Pruszkowie
Pl. Jana Pawła II 2
05-800 Pruszków
tel. 22 758 72 66